کارگردان فیلم سینمایی «زمانی برای دوست داشتن» در گفتگو با خبرنگار سینماپرس افزود: سینمای کودک در حال حاضر به مثابه بیماری است که سال ها درمان نشده و همه تنها به او نیشتر و تلنگری زده اند؛ غافل از اینکه برای علاج و درمان بیماری این نوع سینما سالیان دراز زمان نیاز است تا بتوان آن را دوباره زنده و سرحال کرد.

وی با تأکید بر اینکه در سینمای کشور ما هنوز مسئله مهم سینمای کودک نهادینه نشده است و مدیران سینمایی نسبت به این گونه مهم و تأثیرگذار آشنایی چندانی ندارند اظهار داشت: در سراسر جهان تمامی سینماگران برای سینمای کودک ارزش بسیاری قائل هستند و همه ساله در نقاط مختلف دنیا فستیوال ها و جشنواره های گوناگونی برای این نوع سینما برگزار می شود که مورد احترام تمامی سینماگران و اهالی هنر است.

فروزش خاطرنشان کرد: متأسفانه سینمای کودک در کشور ما به طور کلی فراموش شده و تنها یاد و نامی از آن باقی مانده است. به عنوان مثال همین برگزاری جشنواره فیلم های کودکان و نوجوانان که همه ساله با سر و صدای بسیار برگزار می شود تنها یک نماد از توجه به سینمای کودک است و کارایی چندانی برای رشد و تعالی این گونه سینمایی در پی ندارد.

کارگردان فیلم سینمایی «بچه های نفت» در ادامه این گفتگو افزود: من به عنوان فیلمسازی که دغدغه سینمای نوجوانان را دارم مدت ها است که طرح و فیلمنامه ام را برای تولید و حضور در جشنواره فیلم کودک به بنیاد سینمایی فارابی ارائه داده ام اما تا این لحظه هیچ خبری برای تولیداین فیلم به ما نداده اند. این در حالی است فیلم من در گونه سینمای اجتماعی جای دارد و می تواند تأثیری جدی بر خانواده ها ونوجوانان داشته باشد.

وی با تأکید بر اینکه سینمای نوجوانان حتی از سینمای کودکان بسیار مهمتر است ابراز داشت: من همواره طی تمامی سال های فعالیتم در سینمای کشور کوشیده ام تا این مهم را به گوش مدیران و مسئولان سینمای کشور برسانم که پرداختن به سینمای نوجوانان بسیار پراهمیت تر از پرداختن به سینمای کودکان است و ما بایستی نسبت به این مقوله مهم توجه و آگاهی کافی داشته باشیم چرا که مسائل و مشکلاتی که می تواند در سنین نوجوانی برای هر فردی به وجود آید به نوعی آینده سازی برای کل جامعه محسوب می شود.

فروزش ادامه داد: سینما یک محصول فرهنگی است که می تواند تأثیرات شگرفی را برای جامعه به ارمغان بیاورد لذا می بایست نسبت به این هنر تأثیرگذار و همچنین سینمای کودک و نوجوان نگاهی جدی و کارشناسی داشت و حتی بخش کودک را از نوجوان در این سینما جدا کرد.

کارگردان فیلم سینمایی «شیر تو شیر» سپس در مورد فضای فیلمنامه ای که آماده ساخت دارد اظهار داشت: داستان این فیلم برخلاف اغلب کارهایم در فضای روستایی نمی گذرد و بافت شهری دارد. قصه فیلم در مورد خانواده ای از دل جامعه متوسط شهری است که مشکلات و مسائل نوجوانانی که در چنین خانواده هایی زندگی می کنند را با دیدگاه روانشناسانه و جامعه شناسانه مورد بررسی قرار می دهد.

وی ادامه داد: این فیلم اثری مجزا از سایر ساخته های پیشین من محسوب می شود و از لحاظ قصه، فرم و ساختار شبیه به هیچ یک از فیلم های گذشته ام نیست اما با توجه به آنچه که از جامعه امروزی در نظر دارم مطمئن هستم که این اثر در صورت ساخت می تواند مورد استقبال بخش اعظمی از مخاطبان و خانواده های ایرانی قرار گیرد و نوجوانان ۱۶ سال به بالا و عموم مخاطبان می توانند جزو افرادی باشند که با این فیلم ارتباط برقرار می کنند.

این کارگردان در خاتمه این گفتگو افزود: امیدوارم همچنان که کودکان و نوجوانان آینده سازان کشور محسوب می شوند و برای فیلمسازان سینمای کودک مهم هستند اهالی فرهنگ و هنر به ویژه مدیران و متولیان سینمای کودک نیز قدری به آن ها توجه کنند. بچه ها هیچ گاه برای من و امثال من بهانه نیستند و از سال های دور تاکنون همواره به آن ها اندیشیده ام و خودم را در خدمت آن ها گذاشته ام.

گفتنی است؛ فروزش فارغ‌التحصیل رشته کارگردانی از دانشکده هنرهای دراماتیک است. او فعالیت هنری‌اش را از سال ۱۳۴۹ در مرکز سینمایی کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان آغاز کرد. شروع فعالیت سینمایی او در سال ۱۳۵۲ با نوشتن فیلمنامه فیلم کوتاه «سیاه پرنده» بود. فروزش نخستین فیلم‌اش را با نام «کلید»، در سال ۱۳۶۵ کارگردانی کرد. دومین ساخته وی، «خمره»، در سال ۱۹۹۴ میلادی برای اولین بار جایزه یوزپلنگ طلایی را برای سینمای ایران از جشنواره لوکارنو به ارمغان آورد.